Dag 8 Hobart

Vanochtend vroeg opgestaan want ik vloog al om 11.15u en ik wilde op tijd aanwezig zijn. BIj het opstaan voelde mijn enkel heel gespannen aan dus nog wat azaron op mijn mugenbeten gedaan en besloten om toch maar naar een apotheker uit te kijken. Na mijn gratis ontbijt (had er eigenlijk geen recht op, omdat ik mijn reizen apart had geboekt, maar aangezien alles van Topdeck was, mocht ik van PJ toch van het ontbijt gebruik maken ;-) ) uitgecheckt en naar het station gelopen. Daar de shuttlebus naar het vliegveld genomen. Vervolgens nog in de file gestaan en ondanks dat ik meer dan een uur speling had, kreeg ik het toch een beetje benauwd. Gelukkig ging het redelijk snel en was ik ruim op tijd ingecheckt en bij de gate aanwezig. Het vliegtuig zag er nog al oud uit en we hebben ook bijna de hele weg turbulentie gehad. Ik had er niet veel vertrouwen in, maar we zijn gelukkig niet neergestord :p Ik had overigens wel alle ruimte want er zat niemand in de twee stoelen naast mij. Verder hadden ze op het vliegveld een apotheek, dus gelijk ff alergiepillen gekocht. Hopelijk werkt het nog na zo'n lange tijd.
In Hobart bij de douane werd mij gevraagd of ik iets aan te geven had. Ik vertelde braaf dat ik appels had, maar dat deze uit Australië kwamen (had expres nog de verpakking bewaard) Maar nee dat mocht ook niet. Ze willen niks van het vaste land hier hebben. Ze zijn nog strenger dan daar. Dus ik balen, want nu moest ik mijn appels weggooien. Als ik dat had geweten.. Ik mocht gelukkig nog wel eentje snel opeten, maar dan moest ik wel bij de douane blijven staan :s Vervolgens mijn backpack opgehaald en met mijn transferbus naar mijn hostel gebracht.
Daar aangekomen bleek ik de nige in mijn kamer te zijn vannacht, dus heb ik een kamer met tweepersoonsbed helemaal voor mij alleen. Ook wel eens lekker ;-) Om bij mijn kamer te komen moest ik door een deur, trap op, dooer een volgende deur, weer een trap op, weer door een deur en dan aan het einde van de gang het hoekje om. Maar het is wel allemaal netjes. Als je vervolgens langs de andere kant naar beneden ging kwam je in een zitkamer terrecht en helmaal beneden is een keuken. Het lijkt een beetje op een net studentenhuis ;-)
Vervolgens eerst de supermarkt gezocht voor ontbijt voor morgen en wat nieuwe appels ;-) Bij terugkomst in mijn hostel ontdekte ik dat een van mijn mugenbeten opengesprongen was en dus nu een wondje was geworden :s Dus ik er snel een pleister op geplakt, zodat het niet zou gaan ontsteken. Vervolgens naar het infocentrum van Hobart gelopen om te vragen waar ik een kaartje voor de citytourbus kon kopen die ik zag staan. Bleek dat deze maar tot 15u een rondje reden, dus dat ik hier niet meer met mee kon gaan en ik dus moest gaan wandelen. Oké ook goed, maar waar moet ik naar toe, wat moet ik per se gezien hebben (want ik kan natuurlijk niet alles lopen) Kwam die man alleen met museums en dagtrips buiten Hobart aanzetten. Nou die tweede is geen optie en ik ben ook geen museumfan, dus besloot maar gewoon langs de haven de berg op te lopen (vraag me dan toch af hoe die toerbus dan 20 stops kan hebben als er niks te zien is volgens die man :P) Ik heb een boel oude gebouwen gezien en wat monumenten en beelden. Sommige zelfs met een Nederlandse tekst, aangezien de Nederlanders natuulijk de eerste waren die Tasmanië (Van Diemenland) geclaimd hebben. Toen ik weer terug richting het centrum kwam gelopen, kwam ik een fotograaf tegen die nogal wanhopig oogde. Hij vroeg aan mij of ik een tourist was (is het zo duidelijk? :P) en of ik toevallig met vrienden was. Hij was namelijk van de krant en zocht een paar touristen die op de foto wilde voor een paar oude gebouwen. Een aantal waren namelijk al gesloopt, maar iemand had er voor gezorgt dat de andere niet worden gesloopt. Maar er was nog geen enkele tourist geweest die dat wilde en ook al ben ik maar alleen; een is beter dan geen. Dus toen besloot ik hem maar te helpen (hij zag er echt heel wanhopig uit).
Nou dat heb ik geweten ook. 100 poses, 50 foto's en bijna een half uur later had hij eindelijk een foto die hij goed genoeg vond. Hij bleek namelijk een perfectionist te zijn en ja, ik ben nou eenmaal geen model he ;-) Hij zou me nog bellen als hij wist wanneer de foto in de krant zou komen en ze zouden mij mogelijk nog bellen van de krant om de boel te verifieren en mij te vragen wat ik vind van het feit dat ze niet gesloopt worden (waarop ik natuulijk moet zeggen dat ik heel blij ben) (Maar uiteindelijk heb ik niks meer gehoord)
Vervolgens nog ff het centrum in gelopen. Ze hebben hier een groot winkelcentrum. Het viel me trouwens op dat ze hier bijna alleen maar eenrichtingsverkeerwegen hebben. Vind ik best apart. Verder is Hobart een gezellige maar rustige stad (dit kan ook komen doordat ik nu Sydney en Melbourne gewend ben natuulijk).
Onderweg nog ergens op een groot scherm gezien dat Obama weer heeft gewonnen. Maar dit is dan ook het enige nieuws wat ik heb gezien.
Toen ik terug in het hostel kwam, kwam ik er achter dat mijn wond toch was gaan ontsteken. Dus deze goed schoongemaakt en er een nieuwe pleister op geplakt. Hopelijk gaat het snel over en wordt het niet erger. Gelukkig heb ik een first aid kit bij me ;-)
Vanavond nog ff een rustig avondje en morgen word ik om iets over 7u opgehaald voor mijn volgende tour